Koń Angielski Czystej Krwi

Riley · Super-Zoolog

PEŁNA KREW ANGIELSKA

Konie pełnej krwi angielskiej Potocznie zwane są folblutami. Jest to rasa wyścigowa istniejąca przeszło 200 lat. Powstała w wyniku krzyżowania koni różnych ras, a istnienie jej jest nieodłącznie związane z wyścigami, selekcjonującymi materiał rozpłodowy. Zasadniczo całe drzewo rodowe tej rasy rozpoczęło się od trzech ogierów i niespełna stu klaczy. Tymi trzema ogierami były: Darley-Arabian ur. 1702r., Godolphin-Arabian ur. 1724r., Byerley-Turk ur. ok. 1679r. Wszystkie pochodzenia orientalnego. Przynależność rasowa klaczy, które dały początek tej rasie dotychczas nie została w pełni wyjaśniona. Zalety koni angielskich zostały wykształcone w wyniku nadzwyczaj ostrej selekcji, jakiej wymaga przygotowanie do wyścigu (trening), a potem sam wyścig. Koń, który jest należycie przygotowany do wyścigu, staje się już przez to samo koniem cennym. Koń zaś, który w trudnej próbie wyścigowej wielokrotnie zwycięża, jest koniem bezcennym. Konie pełnej krwi nigdy nie były selekcjonowane pod względem pokroju, toteż w budowie nie są wyrównane. W stosunku do konia arabskiego koń angielski jest wyższy i dłuższy. Głowę ma przeważnie suchą, szyję długą, kłąb wyniosły i długi, pojemną klatkę piersiową, zad nieco spadzisty, tułów pokryty mocnymi, wyraźnie zarysowanymi mięśniami. Charakterystyczne są posuwiste obszerne ruchy, znamionujące dużą siłę. Są to konie stosunkowo wcześnie dojrzewające i szybko rosnące. Trening rozpoczyna się z 1,5-rocznymi źrebiętami, a dwulatki biegają już na torach. W wieku 3 lat przechodzą one najważniejsze próby, które są podstawą do klasyfikacji. Konie tej rasy wymagają intensywnego żywienia i starannej pielęgnacji. Ze względu na silnie rozwinięty układ nerwowy są one ogromnie pobudliwe i nerwowe. Cechą charakterystyczną tej rasy jest nastawienie całego organizmu w kierunku uzyskiwania wielkich szybkości w galopie. Normalny, zdrowy i właściwie trenowany koń pełnej krwi jest zdolny do przebiegnięcia l km w ciągu, a nawet poniżej l minuty. W roku 1793 wydano I tom Księgi Stadnej tej rasy: "The introduction to the general stud book" (,,GBS"). Wpisano tam potomstwo po klaczach królewskich pokrytych ogierami z orientalnego importu. Księgę zamknięto i od tej chwili za pełnowartościowego przedstawiciela tej rasy uważano konia, którego przodków można było znaleźć w I tomie "GBS". Potem przepisy te złagodzono i obecnie uznaje się konie, których rodowód sięga 100 lat i daje się udowodnić przez 8-9 pokoleń. Konie pełnej krwi na skutek intensywnego żywienia i forsownego treningu oraz warunków utrzymania stają się coraz bardziej sztucznym tworem hodowlanym. W zależności od przydatności na danym dystansie hodowcy dzielą konie tej rasy na:
sprintery (dystans do 1600 m)
średniodystansowe (1800-2200 m)
klasowe (2400-2800 m)
steyery (powyżej 3000 m)

Konie pełnej krwi angielskiej były i są nadal używane w wielu krajach do ulepszania ras i typów lokalnych. W związku z tym większość ras kulturalnych, zwłaszcza w Europie, powstała przy współudziale koni tej rasy. Do Polski zaczęły trafiać poszczególne okazy z końcem XVIII wieku. W produkcji wyczynowych koni sportowych pełnej krwi przodują stadniny: Kozienice, Moszna, Widzów, Golejewko, Iwno, Strzegom, Rzeczna. Konie pełnej krwi oznaczane są symbolem "XX", na tabliczkach i w rodowodach - kolor czerwony.